Frank Zappa był

autorem wielu cytatów, które na stałe weszły do popkultury. Potrafił w kilku słowach trafnie i kąśliwie skomentować otaczająca go rzeczywistość. (więcej)

Pierwsza gitara Slasha

posiadała jedną strunę i była prezentem od babci. To właśnie ten instrument sprawił, że młody Slash zainteresował się muzyką. (więcej)

Druga fala popularności

Big Muffa przyszła pod koniec lat 80tych i na początku 90tych ubiegłego wieku, kiedy to triumfy święciły zespoły grungowe. Brudne i potężne brzmienie tego efektu słychać między innymi na płytach Nirvany, Smashing Pumpkins i Mudhoney. (więcej)

W nowym składzie

formowanym przez Grohla miał początkowo znaleźć się Krist Novoselic. Muzycy doszli jednak do wniosku, że takie posunięcie może być źle odebrane przez fanów - jako "odcinanie kuponów" po sukcesie Nirvany. Ostatecznie taki układ nie wyszedł na dobre Kristowi, bo o ile Dave Grohl osiągnął ogromny sukces ze swoim nowym Foo Fighters, to Novoselicowi kariera muzyczna nie wyszła tak jakby tego chciał. (więcej)

Tagi

  • gitara
  • gitara elektryczna
  • struny gitarowe
  • gra na gitarze
  • gryf gitarowy
  • granie na gitarze

Gitara elektryczna

Kolejną, przeważnie wykorzystywaną do gry w zespole jest gitara elektryczna. Nie posiada pudła rezonansowego, które wcześniej powodowało wzmocnienie dźwięku, lecz jedynie deskę. Gra poprzez to cicho, lecz dzięki wykorzystaniu przetwornika elektromagnetycznego, wychwytuje mechaniczne wibracje strun i przekształca je w sygnały elektryczne.

Konstruktorem pierwszej gitary elektrycznej w 1931 roku był George Beauchamp, który zlecił budowę wynalazku swojemu przyjacielowi, lutnikowi Paulowi Barthowi. Jej sukces zachęcił innych producentów do tworzenia podobnych gitar. Doprowadziło to do wynalezienia ES-150 z zestawem przetworników, pudłem rezonansowym i otworami po obu stronach gryfu.
Gitara elektryczna zdobyła wielką popularność - od momentu pojawienia się na rynku sprzedawana była w wielkich ilościach. Jednymi z pierwszych kupców wynalazku byli artyści big bandu Benny’ego Goodmana – T-Bone Walker i Charlie Christian. Obaj odkryli możliwości w nim tkwiące, dzięki czemu Walker wprowadził swój nowy nabytek do muzyki bluesowej i rockowej, Christian zaś do jazzowej.

Kolejnych zmian w konstrukcji gitary elektrycznej dokonał Les Paul, amerykański wokalista jazzowy, który pozbawił instrumentu pudła rezonansowego, co miało na celu pozbycie prestiżowej ES-150 wszelkich wad dźwięku. Swojej konstrukcji nadał tytuł „The log” (ang. deska, belka) i oparł jej budowę na grubej desce, a na frontowej części umieścił atrapy otworów, takich jakie posiadała wcześniej ES-150. Jego pomysł radykalnych zmian nie spotkał się jednak z uznaniem producenta gitar – firmy Gibson. Po latach został jednak poproszony o stworzenie nowego modelu firmy. Tym sposobem powstała „Gibson Les Paul” – ciężka o mocnym dźwięku, niemal nie zmieniona w budowie do dziś i dająca początki muzyce rockowej.

Rok 1954 przyniósł konstrukcję gitary firmy Fender – Stratocaster z trzema zestawami jednocewkowych przetworników. Stała się bardziej popularna od swoich poprzedniczek. Jej promotorem został Jimi Hendrix. Przez kolejne dziesiątki lat budowa Stratocastera nie uległa wielkim zmianom. Pomimo urozmaiceń związanych z małymi reformami kształtu główki, czy powstania innych modeli Stratocastera – pierwotny jego charakter został zachowany do dziś.