Kariera Steviego Raya Vaughana (Double Trouble)

W roku 1983 Vaughan został zaproszony do współpracy przy albumie Davida Bowiego „Let’s Dance”. Krążek sprzedał się w trzykrotnie większym nakładzie od poprzedniego albumu Davida. W tym samym czasie trio Double Trouble zaczęło stawać się coraz bardziej popularne i w lipcu 1982 roku zauważeni zostali przez producenta Johnego H. Hammonda. Rok później Epic Record wydało “Texas Flood”. Jesienią tego roku Double Trouble rozpoczęli występować w wielu miejscach, m.in. w Nowym Jorku. Drugi album zespołu – „Couldn’t Stand The Weather” wydany został w roku 1984. Krążek został przyjęty przez publiczność i krytyków pozytywnie z wyjątkiem podejrzeń, że Vaughan nie dał z siebie tyle, ile był w stanie. 4 października 1984 Double Trouble zorganizowało koncert charytatywny na rzecz chorych na raka i białaczkę w Nowym Jorku z okazji trzydziestych urodzin Vaughana. Na imprezę zaproszono wielu gości – m.in. Angelę Strehli, Georga Rainsa i Dr. Johna. Wśród zaproszonych byli również rodzice Steviego Raya. Jego ojciec nie podróżował samolotem od czasów wojny koreańskiej. Ojciec i syn rzucili się sobie w ramiona i oby dwoje rozpłakali. Kolejnie zespół koncertował w Australii i Nowej Zelandi. W roku 1985 Stevie wystąpił również gościnnie na albumie „Strike Like Lighting” Lonnie Mack, który odniósł wielki sukces. Trzeci album zespołu „Soul to Soul” wydany został 30 września tego samego roku przy udziale nowego pianisty – Reese’a Wynansa. Pomysł na tytuł albumu zasugerował Stevie, stwierdzając, że zespół w ostatnim czasie dojrzał i wiele się nauczył. Dwa single z krążka uplasowały się w pierwszej dwudziestce Mainstream Rock Tracks. W roku 1986 Double Trouble nagrali album koncertowy z występów w Austin i Dallas. Na płycie znalazł się również wcześniej niezrealizowany cover utworu Steviego Wandera „Superstition”. Stevie Ray wspominał, że nie był to jego najlepszy krążek.Podczas koncertowania z zespołem Vaughan wpadł w poważny nałóg alkoholowy i kokainowy. Jego potrzeba dawkowania narkotyków wzrosła do siedmiu gram dziennie i stała się zagrażąjąca jego zdrowiu. Jesienią 1986 roku, po latach uzależnienia, Stevie udał się do szpitala w Peachford i do kliniki w Atlancie. Po miesiącu powrócił do koncertowania uleczony i zdrowy, rozpoczął również nieco ascetyczny tryb życia. Dwa lata później Double Trouble rozpoczęło nagrywać kolejny album „In step”, wydany rok później. Voughan był szczęśliwy, że włożył w nagrania swoje przywiązanie do muzyki i trzeźwości, co miało spory wpływ na pracę zespołu.W marcu 1990 roku przy współpracy z bratem Jimmim nagrał album „Family Style”, który na rynku ukazał się 25 września 1990 roku. Vought wspominał, że to była owocna współpraca, a bracia poczuli się tak jakby znów byli w domu. Ponadto dostarczyło im to wielu wrażeń, Vaughanowie zbliżyli się do siebie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. W sierpniu tego samego rou Double Trouble wystąpili u boku Claptona, Craya, Guya. Muzyk zagrał „Sweet Home Chicago”. Eric Clapton przedstawił Double Trouble jako najlepszych gitarzystów na całym świecie. Po występie, za kulisami Vaughan zniknął w przymierzalni, a kiedy wrócił miał na sobie kurtkę, a w ręku bagarze. Stwierdził, że musi wrócić do Chicago, by skontaktować się z Janną – jego dziewczyną. Nie słuchał namowy kolegi z zespołu, by został na miejscu i zadzwonił do Janny później. Odwrócił się i wyszedł. Śmigłowiec do którego wsiadł uległ katastrofie wkrótce po starcie. Wszyscy pasażerowie, w tym plot Jeff Brown zginęli na miejscu. Eric Clapton powiedział dzień później:

„Ofiary katastrofy byli moimi kompanami, wspólnikami i przyjaciółmi. To tragiczna utrata wielu wyjątkowych ludzi. Będę bardzo tęsknił za każdym z nich.”

Vaughan pochowany został obok swojego ojca. Pogrzeb odbył się 30 sierpnia 1990 roku. Tysiące ludzi uczestniczyło w tym wydarzeniu.

Utwór “Pride and Joy” uplasowała się na liście „500 piosenek które ukształtowały rock” stworzonej przez Rock and Roll Hall of Fame. Artysta zajął również siódme miejsce na liście „100 najlepszych gitarzystów wszechczasów” wg magazynu „Rolling Stone”.