Miał zaskakującą umiejętność

łączenia popowych melodii i ciężkich rockowych brzmień. Mowa o Kurcie Cobainie, który w wielu wywiadach przyznawał się, że słucha bardzo różnej muzyki. Łączenie punkowej energii i melodyjnych refrenów stały się kluczem do sukcesu Nirvany. (więcej)

Jack White gra także

na perkusji, w najnowszym swoim projekcie muzycznym - The Dead Weather. Zespół powstał z inicjatywy Jacka i Alison Mosshart (wokalistki zespołu The Kills) (więcej)

Mimo mniejszych rozmiarów

brzmienie Gibsona Travelling jest bardzo pełne i ciepłe. Jest to zasługa znakomitej elektroniki firmy Fishman, która idealnie oddaje brzmienie gitary akustycznej. (więcej)

Zanim stał się legeną

młody Marshall podejmował liczne prace, zdarzało się że pracował w kilku miejscach jednocześnie. Jim pracował między innymi w fabryce ciastek, dżemu i przetworów mięsnych. (więcej)

Tagi

  • Keith Richards
  • gitarzysta
  • The Last Time
  • Talk Is Cheep
  • gitara
  • 100 najlepszych gitarzystów rockowych

Keith Richards

Keith Richards urodził się 18 grudnia 1943 rou w Darford. Pasję muzyczną zawdzięcza utworom Louisa Armstronga i Duk’a Ellingtona. Od matki dostał pierwszą swoją gitarę akustyczną. Studiował w Sidcup Art College. Jako student dołączył do zespołu „Little Boy Blue and Blue Boys” Micka Jaggera. Będący pod wpływem zainteresowania muzyką bluesową postanowili założyć grupę, tworzącą taki właśnie rodzaj utworów. Tak powstało „The Rolling Stones”, których członkowie charakteryzowani byli na niegrzecznych chłopców. Jako jeden z pierwszych gitarzystów Richards używał elektrycznych przetworników, dzięki czemu jego gra na gitarze była mocna, niemal agresywna.
„The Last Time”, wydane w roku 1965 roku. Keith jest między innymi autorem podkładu muzycznego do znanych „Jumpin Jack Flash”, czy „Satisfaction”, Zespół odniósł wielki sukces na całym świecie.
Dwa lata po wydaniu debiutanckiego singla, Keith wraz z Johnem Lennonem, Ericem Claptonem i Yoko Ono założył The Dirty Mac, z którym nagrał dwa utwory – „Yer Blues” i „Whole Lotta Yoko”. Od końca lat siedemdziesiątych Richards występuje również jako artysta solowy. Debiutancką płytą była „Talk Is Cheep” z roku 1988. Współpracował z Arethą Franklin, Sarah Dash, Stevem Jordanem oraz Waddym Wachtelem.
Wydana w 2010 roku z pomocą Jamesa Foxa autobiografia „Life” zdradziła tajniki życia scenicznego Keitha Richardsa – konflikt z Mickiem Jaggerem, problemy z narkotykami, alkoholem i policją, śmierć Briana Jonesa, brak prywatności czy nadmiar stresu. Książka przedstawia jego prawdziwe oblicze i poglądy, które otwarcie wyraża.

W 2003 roku muzyk zajął dwudzieste trzecie miejsce na liście 100 najlepszych gitarzystów rockowych, a także na 10 miejscu gitarzystów wszechczasów magazynu „Rolling Stone”.