Po dwóch latach Slovak i i Irons opuścili grupę, kosztem tworzenia zespołu What Is His. W tym czasie do RHCP dołączył gitarzysta Jack Herman i perkusista Martinem. Debiutanckim albumem zespołu był „Red Hot Chilip Peppers”, wydany w 1984 roku, który nie odniósł jednak sukcesu. Zespół nie rozpaczał jednak długo i już rok później na rynku ukazał się krążek „Freaky Styley”, nagrany wraz z przywróconymi do grupy Slovakiem i Ironsem. Wydany przez Georga Clintona album zawierał czternaście utworów, będących mieszanką funka i punk rocka.
Już w roku 1987 zespół nagrał trzecią płytę „The Uplift Mofo Party Plan”, z którą „Papryczki” zadebiutowały na listach sprzedaży.
Zaraz po nagraniu w roku 1988 EP-ki „The Abbey Road”, 25 czerwca zmarł gitarzysta Hillel Slovak. Wówczas z zespołu odszedł również Irons, a ich miejsce zajęli John Frusciante i Chad Smith, wraz z którymi RHCP po czterech nagrali krążek „Mother’s Milk”. Album otrzymał status złotej płyty. Ten sukces zmobilizował członków zespołu do ciężkiej pracy.
Rok później, 24 września 1991 roku Warner Bros wydał album Red Hot Chili Peppers zatytułowany „Blood Sugar Sex Magik”. Styl utworów znacznie różnił się od melodii na poprzednim krążku. Zespół połączył heavymetal i funk z mocnymi tekstami o uczuciach, emocjach, seksie i używkach. Dało to niesamowity efekt – album zajął trzecie miejsce na liście Bilboardu i uznany został za element „rockowej eksplozji” lat dziewięćdziesiątych. Płyta sprzedała się w nakładzie kilkunastu milionów egzemplarzy i przyniosła „Papryczkom” wielkie zainteresowanie ze strony fanów i sukces.
W roku 1992 podczas trasy koncertowej promującej album, zespół opuścił Frusciante. Dwaj kolejni gitarzyści nie spełniali jednak wymagań pozostałych członków zespołu, ostateczny wybór padł w końcu na Dave’a Navarro. Cztery lata po nagłym sukcesie „Blood Sugar Sex Magik” na rynku ukazał się jedyny album z udziałem nowego gitarzysty Navarro – „One Hot Minute”. Teksty utworów zawartych na płycie nie obracały się już wokół seksu. Zespół skupił się na nałogach i ciężkich emocjach ludzkich. Choć płyta zajęła czwarte miejsce na liście Billboardu, to sprzedała się w o połowę mniejszym nakładzie egzemplarzy niż poprzedni, prestiżowy album.
Po trzech latach Dave opuścił zespół, a na jego miejsce powrócił Frusciante, z którym rok później RHCP stworzyło „Californication”. Zespół odzyskał nie tylko poprzedniego gitarzystę, ale swój styl – teksty utworów ponownie opierały się na seksualności, narkotykach i depresyjnych emocjach. „Papryczki” powróciły na trzecie miejsce Billboardu, a piosenka „Californication” otrzymała nagrodę Grammy za „Najlepszy utwór rockowy”. Ósmym albumem zespołu był wydany w roku 2002 „By The Way”. Doceniono w nim przede wszystkim twórczość Johna Fruscianta, któremu nie tylko zawdzięczamy riffy, brzmienia akustyczne i basowe, ale i doskonały wokal. Na liście Billboardu zespół po raz pierwszy zdobył wówczas „srebrny medal”.
Cztery lata później (podczas których na rynku ukazała się składanka i album koncertowy zespołu) RHCP nagrało dwupłytowy album „Stadium Arcadium”, podzielony na „Jupiter” i „Mars”, zawierające łącznie dwadzieścia osiem utworów. Tuż po zakończeniu tournee promującego album zespół ogłosił przerwę.
W 2009 roku powrócili do tworzenia muzyki, w tym samym czasie grupę ponownie, lecz ostatecznie opuścił gitarzysta John Frusciante. Dziesiątym albumem RHCP był wydany latem 2011 roku „I’m With You”, nagrany wraz z zastępcą Johna – Joshem Klinghofferem. W lipcu 2012 roku zespół zaprezentuje utwory z najnowszej płyty przed polską publicznością w ramach występu na Impact Festival.
Komentarze