Keith Richards od lat siedemdziesiątych

występuje również jako artysta solowy. Debiutancką płytą była „Talk Is Cheep” z roku 1988. Współpracował z Arethą Franklin, Sarah Dash, Stevem Jordanem oraz Waddym Wachtelem. (więcej)

Mostek gitarowy EverTune

ma tyle samo zwolenników co przeciwników. Ci pierwsi są zachwyceni idealną intonacją i genialną prostotą pomysłu. Przeciwnicy natomiast uważają, że takie rozwiązanie czyni instrument odrobinę bezdusznym a minimalny dysonans nadaje charakteru gitarze. (więcej)

Niekwestionowaną zaletą

gitary Gibson SG, jest jej znakomity rezonans. Wibracje są doskonale wyczuwalne od korpusu po sam koniec gryfu. Jest to zasługą idealnego wklejenia szyjki i odpowiednich proporcji wagowych. (więcej)

Motorhead

to potoczne określenie człowieka odurzonego amfetaminą. Taka nazwa zespołu idealnie pasowała do ówczesnego stylu życia Lemmyego, który został wyrzucony z poprzedniego zespołu za ekscesy spowodowane naużywaniem narkotyków. (więcej)

Tagi

  • Hubert Sumlin
  • Blues
  • Gitarzysta
  • Muzyk
  • Kompozytor
  • Gitara
  • Gitara elektryczna
  • Gitara akustyczna
  • Muzyka
  • Gitarzysta bluesowy

Hubert Sumlin - legenda bluesa z Mississippi

Hubert Sumlin urodził się 16 listopada 1931 roku w Greenwood w Mississippi. Dorastał w Hughes w Arkansas. Pierwszą gitarę otrzymał w wieku ośmiu lat i tak rozpoczęła się jego długa przygoda z muzyką.

Po raz pierwszy spotkał Howlin’ Wolfa niedługo przed jego przeprowadzką z Memphis do Chicago w roku 1953. Wówczas zatrudniony gitarzysta Wolfa – Willie Johnson zdecydował się mu nie towarzyszyć. Wolf zatrudnił na jego miejsce Jody’ego Williamsa, a już rok później Huberta, oferując mu stanowisko drugiego gitarzysty. Gdy w roku 1955 Williams odszedł z zespołu, uczynił Sumlina głównym gitarzystą. Rolę tą pełnił do końca kariery Wolfa. Krótką przerwę Hubert zrobił w roku 1956, kiedy występował u boku Muddy’ego Watersa. Chcąc nieustannie polepszać warsztat Huberta, Howlin’ zapisał go na zajęcia z gry na keyboardzie w Chicago Conservatory of Music. Sumlin występował z Wolfem na albumie „The Rockin’ Chair Album”, który zdobył miano trzeciego „Najlepszego Gitarowego Albumu Wszechczasów” wg. Mojo w roku 2004. Po śmierci Wolfa w roku 1976 Sumlin kontynuował pracę z pozostałymi członkami zespoł nieżyjącego artysty pod nazwą „The Wolf Pack”. Współpraca ta przetrwała do roku 1980.

Ponadto Hubert tworzył muzykę sam, posługując się własnym nazwiskiem. Rozwinął się jako muzyk sesyjny, a efektem jego ciężkiej pracy był wydany w roku 2004 “About Them Shoes”. W tym samym roku przeszedł ciężką operację płuc. Tuż po rekonwalescencji wznowił działalność muzyczną, poświęcając się do końca swoich dni.

W roku 2008 artysta dodany został do „Blues Foundation Hall of Fame”. Ponadto wraz z Henrym Grayem, Alvinem Jonesem, Samem Layem i Colinem Lindenem otrzymał w roku 1999 nominację do nagrody Grammy za album „Tribute to Howlin’ Wolf”. Kolejną zaszczytną nominację dostał za „Legends” w roku 2000 wraz z Pinetopem Perkinsem. Sześć lat później za swój indywidualny projekt „About The Shoes”, a w roku 2010 za współudział w „Live! In Chicago” Kenny’ego Wayne’a Shepherda. Muzyk zdobył liczne nagrody Blues Music Awards, a także pełnił rolę jurora w piątej edycji „Independent Music Awards”, wspierającego młodych niezależnych artystów. Hubert uplasował się na czterdziestym trzecim miejscu rankingu „100 Najlepszych Gitarzystów Wszechczasów” sporządzonego przez „Rolling Stone”.

Sumlin zmarł 4 grudnia 2011 roku w szpitalu w Wayne w New Jersey wskutek niewydolności serca. Miał osiemdziesiąt lat. Koszty pogrzebu pokryli Keith Richards i Mick Jagger.