Gibson Explorer powstał

na fali fascynacji sztuką abstrakcyjną, opartą o geometryczne kształty. Obecnie instrument stał się jednym z ulubionych w kręgu muzyków heavy-metalowych. (więcej)

Nowym gitarzystą zespołu

jest Josh Klinghoffer. Zastąpił on Johna Frusciante, który wcześniej już dwukrotnie opuszczał zespół. (więcej)

Johnny najbardziej

cenił sobie gitary marki Mosrite, które nie były zbytnio popularne w kręgach muzyki rockowej i punkowej. (więcej)

Nowoczesna technologia

na stałe wkracza do gitarowego świata. Kitara firmy Misa Digital jest tego świetnym przykładem. Całkowicie cyfrowe urządzenie jest instrumentem na miarę XXI wieku. (więcej)

Tagi

  • George Benson
  • Gitarzysta
  • Gitara
  • Muzyk
  • Instrumenty muzyczne
  • Jazz
  • Muzyk jazzowy
  • Pop
  • Soul

George Benson - legenda jazzu z Pittsburgha

George Benson urodził się 22 marca 1943 roku w Hill District w Pittsburgh w Pensylwanii. W wieku siedmiu lat grywał już w lokalnej aptece na ukulelech, za co otrzymywał wynagrodzenie paru dolarów. Rok później grał na gitarze w piątkowe i sobotnie noce w klubie, który niedługo potem został zamknięty przez policję. W wieku lat dziesięciu nagrał swój pierwszy singiel przy współpracy z RCA-Victor w Nowym Jorku. Wspomniany utwór to „She Makes Me Mad”. Jako nastolatek uczęszczał do Schenley High School, jednak szkołę opuścił przed oficjalnym zakończeniem nauki. Za młodu związany był zawodowo z Jackem McDuffem, w tym czasie uczył się również techniki gry jazzu. Inspiracją dla niego w tych latach był m.in. country-jazzowy gitarzysta Hank Garland.Wkrótce, w wieku dwudziestu jeden lat wydał z McDuffem pierwszym album „The New Boss Guitar”. Kolejnym nagraniem George’a było „It’s Uptown” wraz z jego kwartetem, w skład którego wchodzili Lonnie Smith, Ronnie Cuber i Marion Booker. We wczesnych latach sześćdziesiątych muzyk nawiązał współpracę z Milesem Davisem. Niedługo potem pracował z jazzową wytwórnią płytową CTI Records, gdzie nagrał kilka albumów z udziałem cenionych jazzowych muzyków. W roku 1969 stał się twórcą coveru krążka Beatlesów „Abbey Road” – „The Other Side of Abbey Road” oraz „White Rabbit” Great Society. Ponadto współpracował z innymi muzykami powiązanymi z wytwórnią – Freddiem Hubbardem, czy Stanleyem Turrentine.

Jego nagranie z roku 1971 – „Bad Benson” uplasowało się na szczycie jazzowej listy przebojów Billboardów. „Good King Bad” i „Benson and Farell” były zaś kontynuacją tego pasma sukcesów – zajęły miejsce w pierwszej trójce najlepiej sprzedających się albumów. Od połowy lat siedemdziesiątych powiązany był z Warner Bros. Records. Wraz z wydaniem “Breezin” w roku 1976 rozpoczął pojawiać się w roli wokalisty m.in. w utworze „The Masquerade”, jednak jego głos usłyszeć można było już wcześniej w „Here Comes The Sun”. „Brzezin” okazał się być znaczącym w historii muzyki albumem – pokrył się platyną oraz był oznaką nowych standardów w muzyce jazzowej. Tego samego roku koncertował z Minniem Ripertonem, u którego niedługo potem zdiagnozowano raka klatki piersiowej. Ponadto w 1976 pojawił się w utworze Steviego Wandera – „Another Star” z „Songs in The Key of Life”. „The Masquerade” otrzymało nagrodę Grammy za Nagranie Roku, podobnie do „On Broadway” z „Weekend in L.A.”. Przez trzy dekady – do lat osiemdziesiątych pracował z Freddiem Hubbardem nad paroma jego krążkami. W roku 1979 dołączył do grupy świadków Jehowy. Wytwórnia The Qwest zrealizowała przełomowy krążek popowy wykonawcy – „Give Me The Night”. Płyta znalazła się w czołówce list r&b i popu dzięki utworowi „Give Me The Night”, który wcześniej był niemal nieznany dla młodej publiczności.


W roku 1985 Benson nawiązał współpracę z Chetem Atkinsem, z którym pojawił się na jazzowych listach przebojach z utworem „Sunrise”. W 1992 artysta pojawił się na albumie Jacka McDuffa – „Colour Me Blue”. W roku 2000 muzyk wydał „Absolute Benson”, ponadto nagrał oryginalną wersję „Greatest Love of All” z roku 1977, które wkrótce wydane zostało jak cover przez Whitney Houston. W tym czasie nagrywał również z niemieckim dyrygentem – Clausem Ogermanem. W roku 2006 muzyk koncertował z Alem Jarreau po Ameryce, Afryce, Australii i Nowej Zelandii w celu promowania albumu „Givin’ It Up”. Wystąpił również podczas Monsoon Cup w Terengganu oraz podczas Malaysia’s 50th Merdeka. W maju 2008 roku po raz pierwszy pojawił się na Mawazine Festiwal. W roku 2009 Benson uznany został przez Fundację Narodową mistrzem jazzu – najbardziej zaszczytnym tytułem w tej dziedzinie muzyki. George wystąpił podczas The Orhid Summer Festival w Macedonii oraz Istanbul International Jazz Festival w lipcu tego samego roku. Jesienią 2009 roku artysta zakończył nagrania swojej nowej płyty „Songs and Stories” u boku Markusa Millera, Johna Burka, Davida Paicha i Steve’a Lukathera. W celach promocyjnych pojawił się podczas The Travis Smiley Show, Jimmy Kimmel Live oraz Late Night with Jimmy Fallon. W roku 2010 Benson koncertował po Ameryce Północnej, Europie oraz obrzeżach Pacyfiku. W roku 2011 pojawił się na Java Jazz Festival. W tym samym roku wydał również „Guitar Man”, uwzględniającą utwory lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.