Nie tylko na gitarze

Lobby Loyde był także basistą i w tym charakterze współpracował z zespołem Dirt wraz z Jexem Byronem, Mickem Holmesem, Leach i Cal MacAlpine. (więcej)

Zmęczony rock'n'rollowym

życiem, Rudolph odsunął się nieco od muzycznego świata i showbiznesu. Jego nową pasją jest rower, który stał się czymś w rodzaju odskoczni od starych przyzwyczajeń. (więcej)

Ralph Towner

opracował ciekawą technikę gry, która polega na wplataniu między struny kawałków papieru. Dzięki temu, podczas gry uzyskuje on swego rodzaju efekt perkusji. (więcej)

Pierwszymi instrumentami

jakimi zainteresował się Ralph Towner była trąbka i fortepian. Ojciec Ralpha był trębaczem i skutecznie zaszczepił w nim miłość do tego instrumentu. Fascynacja gitarą przyszła wraz w rozpoczęciem studiów. (więcej)

Tagi

  • George Benson
  • Gitarzysta
  • Gitara
  • Muzyk
  • Instrumenty muzyczne
  • Jazz
  • Muzyk jazzowy
  • Pop
  • Soul

George Benson - legenda jazzu z Pittsburgha

George Benson urodził się 22 marca 1943 roku w Hill District w Pittsburgh w Pensylwanii. W wieku siedmiu lat grywał już w lokalnej aptece na ukulelech, za co otrzymywał wynagrodzenie paru dolarów. Rok później grał na gitarze w piątkowe i sobotnie noce w klubie, który niedługo potem został zamknięty przez policję. W wieku lat dziesięciu nagrał swój pierwszy singiel przy współpracy z RCA-Victor w Nowym Jorku. Wspomniany utwór to „She Makes Me Mad”. Jako nastolatek uczęszczał do Schenley High School, jednak szkołę opuścił przed oficjalnym zakończeniem nauki. Za młodu związany był zawodowo z Jackem McDuffem, w tym czasie uczył się również techniki gry jazzu. Inspiracją dla niego w tych latach był m.in. country-jazzowy gitarzysta Hank Garland.Wkrótce, w wieku dwudziestu jeden lat wydał z McDuffem pierwszym album „The New Boss Guitar”. Kolejnym nagraniem George’a było „It’s Uptown” wraz z jego kwartetem, w skład którego wchodzili Lonnie Smith, Ronnie Cuber i Marion Booker. We wczesnych latach sześćdziesiątych muzyk nawiązał współpracę z Milesem Davisem. Niedługo potem pracował z jazzową wytwórnią płytową CTI Records, gdzie nagrał kilka albumów z udziałem cenionych jazzowych muzyków. W roku 1969 stał się twórcą coveru krążka Beatlesów „Abbey Road” – „The Other Side of Abbey Road” oraz „White Rabbit” Great Society. Ponadto współpracował z innymi muzykami powiązanymi z wytwórnią – Freddiem Hubbardem, czy Stanleyem Turrentine.

Jego nagranie z roku 1971 – „Bad Benson” uplasowało się na szczycie jazzowej listy przebojów Billboardów. „Good King Bad” i „Benson and Farell” były zaś kontynuacją tego pasma sukcesów – zajęły miejsce w pierwszej trójce najlepiej sprzedających się albumów. Od połowy lat siedemdziesiątych powiązany był z Warner Bros. Records. Wraz z wydaniem “Breezin” w roku 1976 rozpoczął pojawiać się w roli wokalisty m.in. w utworze „The Masquerade”, jednak jego głos usłyszeć można było już wcześniej w „Here Comes The Sun”. „Brzezin” okazał się być znaczącym w historii muzyki albumem – pokrył się platyną oraz był oznaką nowych standardów w muzyce jazzowej. Tego samego roku koncertował z Minniem Ripertonem, u którego niedługo potem zdiagnozowano raka klatki piersiowej. Ponadto w 1976 pojawił się w utworze Steviego Wandera – „Another Star” z „Songs in The Key of Life”. „The Masquerade” otrzymało nagrodę Grammy za Nagranie Roku, podobnie do „On Broadway” z „Weekend in L.A.”. Przez trzy dekady – do lat osiemdziesiątych pracował z Freddiem Hubbardem nad paroma jego krążkami. W roku 1979 dołączył do grupy świadków Jehowy. Wytwórnia The Qwest zrealizowała przełomowy krążek popowy wykonawcy – „Give Me The Night”. Płyta znalazła się w czołówce list r&b i popu dzięki utworowi „Give Me The Night”, który wcześniej był niemal nieznany dla młodej publiczności.


W roku 1985 Benson nawiązał współpracę z Chetem Atkinsem, z którym pojawił się na jazzowych listach przebojach z utworem „Sunrise”. W 1992 artysta pojawił się na albumie Jacka McDuffa – „Colour Me Blue”. W roku 2000 muzyk wydał „Absolute Benson”, ponadto nagrał oryginalną wersję „Greatest Love of All” z roku 1977, które wkrótce wydane zostało jak cover przez Whitney Houston. W tym czasie nagrywał również z niemieckim dyrygentem – Clausem Ogermanem. W roku 2006 muzyk koncertował z Alem Jarreau po Ameryce, Afryce, Australii i Nowej Zelandii w celu promowania albumu „Givin’ It Up”. Wystąpił również podczas Monsoon Cup w Terengganu oraz podczas Malaysia’s 50th Merdeka. W maju 2008 roku po raz pierwszy pojawił się na Mawazine Festiwal. W roku 2009 Benson uznany został przez Fundację Narodową mistrzem jazzu – najbardziej zaszczytnym tytułem w tej dziedzinie muzyki. George wystąpił podczas The Orhid Summer Festival w Macedonii oraz Istanbul International Jazz Festival w lipcu tego samego roku. Jesienią 2009 roku artysta zakończył nagrania swojej nowej płyty „Songs and Stories” u boku Markusa Millera, Johna Burka, Davida Paicha i Steve’a Lukathera. W celach promocyjnych pojawił się podczas The Travis Smiley Show, Jimmy Kimmel Live oraz Late Night with Jimmy Fallon. W roku 2010 Benson koncertował po Ameryce Północnej, Europie oraz obrzeżach Pacyfiku. W roku 2011 pojawił się na Java Jazz Festival. W tym samym roku wydał również „Guitar Man”, uwzględniającą utwory lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.