Zainteresowanie muzyką rockową wykazał we wczesnych latach sześćdziesiątych. Początkowo grywał w amatorskich zespołach w mieście, później zaś dołączył do Hawkwind, gdzie pełnił rolę basisty, a także sporadycznie wokalisty. W czasie trasy koncertowej po Kanadzie znacznie pogłębiło się jego uzależnienie od narkotyków, a także konflikty z członkami zespołu. W maju tego samego roku został zatrzymany przez straż graniczną – znaleziono przy nim bowiem siarczan amfetaminy. Zajście to zmusiło Hawkwind do odwołania kilku koncertów, co w rezultacie doprowadziło do wyrzucenia Lemmy’ego z zespołu. Na jego miejsce niedługo potem wstąpił Paul Rudolph.
Lemmy Kilmister, źródło: Wikipedia
Tuż po powrocie do Wielkiej Brytanii Ian zaczął formować własny zespół Motorhead, którego nazwa powstała od singla jaki zdecydował się napisać niedługo przedtem. W grupie pełnił rolę lidera, gitarzysty basowego, a także wokalisty. W przeciwieństwie do Hawkwind i dotychczasowych przyzwyczajeń muzycznych Kilmistera gatunek muzyczny Motorhead opierał się na prostych riffach, brzmiących nieraz jak punk rock. Niedługo potem zespół okazał się być jednym z najbardziej przyczyniających się do kształtowania trash metalu. Grupa odniosła ogromny sukces, zdobyła fanów, a sam Lemmy Kilmister zdobył serca fanów heavy metalu na całym globie.
hoć po paru latach Motorhead nie zrezygnował z działalności, to znacznie zmniejszył produkcję wydawanych płyt i ilość tras koncertowych. Kilmister poświęcił się udziałowi w wielu innych projektach muzycznych – m.in. „Probot” Dave’a Grohla, a także wydał autobiografię „Biała Gorączka”.
Talent muzyczny Lemmy’ego doceniony został w roku 2006, kiedy zajął 48 miejsce na liście „100 najlepszych wokalistów wszechczasów” wg „Hit Parader”. Sporządzony przez Roadrunner Records w roku 2009 ranking „50 najlepszych heavymetalowych frontmanów” uplasował go na miejscu dwudziestym drugim.
Komentarze