Randy Rhoads grał

na wielu gitarach, różnych firm. Gibsony cenił jednak szczególnie ze względu na brzmienie i klasyczny design. (więcej)

Jedna z gitar Woodyego

miała naklejkę z napisem "This machine kills fascists" (ta maszyna zabija faszystów). Ten slogan stał się częścią popkultury w późniejszych latach i chętnie wykorzystywali go muzycy, którzy podobnie ja Woody, przyznawali się do lewicowych poglądów. (więcej)

Ulubionym instrumentem

Angusa Younga jest gitara Gibson SG, z którą gitarzysta jest kojarzony os zawsze. Angus nigdy nie eksperymentował z innymi gitarami. W jednym z wywiadów natomiast dość ciepło wypowiadał się o innej kultowej gitarze jaką jest Fender Telecaster. Nie wyobrażamy sobie jednak go z inną gitarą niż SG, bo to ona definiuje jego brzmienie i sceniczny wizerunek. (więcej)

Kto wie jak

wyglądał by teraz świat muzyki gitarowej gdyby w pierwszej połowie XX wieku USA nie nawiedził wielki kryzys, a Leo Fender nie stracił posady jako księgowy w jednej z upadających firm. Dzięki takiemu zbiegowi wypadków, Fender musiał zarobić na chleb - otworzył sklep i warsztat elektroniczny i tak zaczęła się wielka historia najważniejszego producenta gitar na świecie. (więcej)

Tagi

  • Thomas Richard Bolin
  • Tommy Bolin
  • Gitarzysta
  • Gitara
  • Gitara elektryczna
  • Muzyka
  • Fender
  • Gibson
  • Struny

Thomas Richard „Tommy” Bolin

Thomas Richard „Tommy” Bolin urodził się 1 sierpnia 1951 roku w Sioux City. Przygodę z gitarą rozpoczął tuż przed przeprowadzką do Boulder w Colorado. Przed wstąpieniem do Ethereal Zephyr grał z American Standard. W EZ, które wkrótce skrócone zostało do Zephyr. Grupa włączała w skład Davida Givensa oraz Candy Givens. Drugi album zespołu – „Going Back to Colorado” powstało przy współpracy z nowym perkusistą – Bobbym Bergem, który pojawiał się od czasu do czasu w późniejszych projektach Thomasa.

W roku 1972 Bolin stworzył własny zespół łączący jazz, rock i blues. Energy nie wydało za życia Tommy’ego żadnego albumu, jednak po jego śmierci na rynku ukazało się kilka nagrań zespołu. W tym czasie Bolin pojawił się na płycie Billy’ego Cobhama „Spectrum”u boku Lelanda Sklara i Jana Hammera. Rok później zastąpił Domenica Troiano w James Gang. Z zespołem wydał dwa nagrania – „Bang!” i “Miami”. Współpraca skończyła się w roku 1974, tuż po trasie koncertowej promującej “Miami”. Kolejnie pracował z paroma muzykami rockowymi i jazzowymi – Alphonsem Mouzonem przy „Mind Transplant”. Ponadto koncertował z Carminem Appicem, Moxym i The Good Rats.Wkrótce przy współpracy z Nemperor Tommy zdecydował się na wydanie debiutanckiego albumu solowego, na którym miał zamiar wystąpić również w roli wokalisty. Nad krążkiem pracowali David Foster, David Sanborn, Jan Hammer, Stanley Sheldon, Phil Collins i Glenn Hughes. W tym samym czasie otrzymał propozycję zastąpienia Ritchiego Blackmore’a w Deep Purple. Była to alternatywa dla zespołu, który zastanawiał się nad zawieszeniem działalności. Tommy pojawił się na przesłuchaniu z dziewczyną. Przez kolejne cztery godziny grał z Deep Purple, po tym czasie został zatrudniony. Na początku roku 1975 artysta wykonał część gitarową w nagraniach kanadyjskiego zespołu Moxy, pracującego w tym czasie nad debiutanckim albumem. Tego samego roku na rynku ukazał się pierwsze solowe nagranie Bolina – „Teaser”.


Wkrótce Deep Purple przeniosło się do Niemiec, gdzie rozpoczęło współpracę nad „Come Taste The Band”. Bolin napisał siedem na dziewięć utworów, w tym m.in. „Owed To G.”, będący hołdem dla George’a Gershwina. Album wydany został pod koniec roku 1975, wraz z początkiem trasy koncertowej po Australii, Stanach Zjednoczonych oraz Japonii.

Po rozpadzie grupy w roku 1976 Tommy powrócił do kariery solowej, mając w zanadrzu wydanie kolejnego albumu. Nawiązał wówczas współpracę z Narada Michaelem Waldensem, Markem Steinem, Norma Jeanem Bellem, Reggiem McBridem, Jimmym Haslipem, Maxem Carlem Gronenthalem i Hohnniem Bolinem (młodszym bratem Tommy’ego). Pod koniec tego roku rozpoczął nagrania do „Private Eyes” – drugiego i ostatniego albumu solowego artysty. Również trasa koncertowa promująca album okazała się być ostatnią. Podczas ostatniego koncertu 3 grudnia 1976 roku inaugurował występ Beck, będąc proszonym o bis przy utworze „Post Toastee”. Jeden dzień później zmarł na Florydzie wskutek przedawkowania narkotyków. Pochowany został w Calgary Cemetery w Sioux City.

W roku 1999 Glenn Hughes – lider Deep Purple i przyjaciel Bolina – przedsięwziął trasę koncertową po pięciu miastach w Texasie. Nawiązał współpracę z Johnniem Bolinem, Rockym Athasem i Craigem Ericksonem. Grupa wykonała listę piosenek Tommy’ego.