Gibson Kristofferson SJ, źródło: Gibsonacoustic.net
Przejdźmy jednak do dokładnego opisu tego Gibsona. Korpus instrumentu to Slope Shoulder Dreadnought. Płyta wierzchnia gitary wykonana została ze świerku sitka, klasy AAA. Tył korpusu to wysokiej jakości mahoń. Do tworzenia podstrunnicy Gibson najczęściej wykorzystywał palisander. I tym razem poszedł w tym kierunku – materiał pochodzi prosto z Indii, a do tego 050”, biały jej binding i dwadzieścia progów. Profil mahoniowego gryfu został delikatnie zaokrąglony. Mostek instrumentu wykonany został z wcześniej wspomnianego palisandru indyjskiego. Wyprofilowano go na kształt „belly up”. Kształt płytki ochronnej tego Gibsona to Fat w stylu lat pięćdziesiątych. Osprzętowanie to niezawodna elektronika przetworników Fishman Matrix Infinity oraz pre-ampy Fishman. Nie można również pominąć nieodłącznych dodatków – inkrustacji Mother-Of-Pearl w postaci rozciętych równoległoboków, perłowego orła przy dwunastym progu i standardowo – logo Gibsona przy główce gryfu. Do tego również niklowane klucze Gotom z otwartym tyłem. Do każdego z trzystu egzemplarzy Gibsona Kristoffersona SJ dołączany został futerał C-192HZ.
Kristofferson z Gibsonem SJ
Droga Kristoffersona od Nasville’s Columbia Studios we wczesnych latach sześćdziesiątych aż po dołączenie do Country Music Hall of Fame w roku 2004 to ciągła determinacja, ambicja i harmonia, jaką osiągnął przy użytkowaniu Southern Jumbo. Dzięki instrumentowi nagrał takie utwory jak „Me and Bobby McGee”, „Help Me Make It Through The Night”, czy „Sunday Mornin’ Comin’ Down”.