Ulubionym instrumentem

Steviego Raya Vaughana by³ Fender Stratocaster. Artysta doczeka³ siê nawet sygnatury wykonanej przez firmê Fender specjalnie dla niego. (wiêcej)

Motorhead

to potoczne okre¶lenie cz³owieka odurzonego amfetamin±. Taka nazwa zespo³u idealnie pasowa³a do ówczesnego stylu ¿ycia Lemmyego, który zosta³ wyrzucony z poprzedniego zespo³u za ekscesy spowodowane nau¿ywaniem narkotyków. (wiêcej)

Po³±czenie tradycji

i nowoczesno¶ci. Taka jest w³a¶nie seria gitar Modern Player firmy Fender. Firma postanowi³a odkurzyæ kilka starych projektów i dodaæ kilka nowoczesnych rozwi±zañ. w ten sposób powsta³y bardzo oryginalne i nie spotykane wcze¶niej gitary. (wiêcej)

Nieumiejêtne podci±ganie

strun, mo¿e mieæ zgubne konsekwencje w postaci ra¿±cego gubienia tonacji. Warto wiêc dobrze wypracowaæ ten element gry nim przyst±pimy do pokazania go wiêkszej liczbie s³uchaczy. (wiêcej)

Tagi

  • Stevie Ray Vaughan
  • SRV
  • Gitarzysta
  • Fender Stratocaster
  • Gitara elektryczna
  • Fuzz
  • Blues
  • Gitara
  • Teksañski blues

M³odo¶æ Steviego Raya Vaughana

Stephen Ray Vaughan urodzi³ siê 3 pa¼dziernika 1954 roku jako najm³odszy syn Marthy Jean Cook i Jimmiego Lee Vaughana. Pomimo czêstych przeprowadzek i ci±g³ych niespodziankach „Big Jima” (tak nazywano ojca Stephena) mê¿czyzna szczê¶liwie wspomina³ dzieciñstwo. Pierwszymi utworami jakich Stephen nauczy³ siê graæ na gitarze by³y „Wine Wine Wine” i „Thunerbitd” Nightcapsów. Zainspirowa³a go równie¿ muzyka Jimmy’ego Reeda, a wiêc brzmienia bluesowe. Nastolatek rozpocz±³ naukê w liceum imienia Justina F. Kimballa, nied³ugo potem okaza³o siê jednak, ¿e jego wizerunek nie jest adekwatny do zasad panuj±cych w szkole. Kiedy obla³ teoriê muzyki na jaki¶ czas do³±czy³ do grupy uczniów na uniwersytecie Southern Methodist. Muzyk wspaniale wspomina³ ten okres w swoim ¿yciu. Lekcje odbywa³y siê wieczorami, by³y to zajêcie otwarte. Uczniowie pracowali i rozmawiali. Vaughan wyniós³ wiele z nauki w tej szkole. W tym okresie czasu zarabia³ w lokalnych barach i klubach. Jak sam opowiada³ ostateczn± decyzjê kim pragnie zostaæ w ¿yciu podj±³ w wieku dwunastu lat, kiedy pracowa³ na „zmywaku”. Wówczas do jego obowi±zków nale¿a³o równie¿ opró¿nianie kosza na ¶mieci. Którego¶ dnia d¼wigaj±c kube³ pe³en ¶mieci przewróci³ siê, uszkodzi³ pokrywkê od kosza i zosta³ zwolniony. W³a¶nie wtedy zastanowi³ siê i, jak wyzna³ w wywiadzie, pomy¶la³:

„Chwileczkê. To nie to co chcê w ¿yciu robiæ. Chcê graæ na gitarze jak Albert King! – To by³a ostatnia praca nie zwi±zana z gr± na gitarze jakiej siê podj±³em. Wiêc dziêkujê za pomoc, Albercie!”
Vaughan opu¶ci³ szkolê siedem tygodni przed ukoñczeniem liceum. Przeprowadzi³ siê do Austin w Texasie wraz z Blackbird – zespo³em, z którym wówczas gra³. Mieszka³ wówczas w klubie Rolling Hills, gdzie sypia³ na pod³odze, scenie lub stole. Mimo to wspomina³ ten okres, jako jeden z najlepszych w jego ¿yciu. W grudniu 1972 zespó³ zmieni³ nazwê na „Krackerjack” i przyjê³o do sk³adu basistê Tommy’ego Shannona. Nied³ugo potem Stephen rozsta³ siê z zespo³em by do³±czyæ do Nightcrawles. Z pomoc± producenta Davida Anderle, zespó³ nagra³ album. Trzy lata pó¼niej Vaughan by³ ju¿ cz³onkiem zespo³u „Paul Ray & The Cobras”. Po dwóch latach ci±g³ych wystêpów u jego partnera zdiagnozowano guza w gardle, przez co opu¶ci³ zespó³ i zarzuci³ na Vaughana obowi±zek pe³nienia roli wokalisty. To zmusi³o Stephena do odej¶cia z „The Cobras” i stworzenia nowego zespo³u – „Triple Threat Revue” wraz z Lou Ann Bartonem, Freddem Waldenem i W.C.Clarkiem, który po czasie zast±piony zosta³ przez Jackiego Newhouse’a. Nied³ugo pó¼niej grupa zmieni³a nazwê na Double Trouble. Grupa zamieni³a siê w trio, kiedy Walden zosta³ zmieniony na Chrisa Latona, a Lou Ann’ego wyrzucono za nadu¿ywanie alkoholu podczas wyst±pieñ publicznych. Tommy Shannon zast±pi³ za¶ Jackiego Newhouse’a.