Kiedy ch³opiec mia³ osiem lat do³±czy³ jednak ponownie do matki, mieszkaj±cej na terenie Tunicy i Robinsonville w Mississippi. Przez mieszkañców miasteczka Johnson nazywany by³ „Ma³ym Robertem Dustym”. Zosta³ zarejestrowany w szkole Indian Creek w Tunice pod nazwiskiem Robert Spencer, a tak¿e wraz z rodzin± (matk± i jej nowym mê¿em) w spisie ludno¶ci w Arkansas, gdzie mieszkali przez krótki okres czasu. Jeden z przyjació³ Roberta – Willie Coffee opowiedzia³ w jednym z wywiadów, ¿e Johnson gra³ na harmonijce i harmonijce ¿ydowskiej. Pamiêta³ równie¿, ¿e jego kolega czêsto by³ w szkole nieobecny, co oznacza, ¿e prawdopodobnie mieszka³ i uczy³ siê w Memphis. Po ukoñczeniu edukacji Robert przej±³ nazwisko po swoim prawdziwym ojcu. Jako Johnson podpisa³ siê na akcie ¶lubu, który zawar³ z Wirgini± Travis w lutym 1929 roku. Nied³ugo potem – tu¿ po porodzie - ma³¿onka Roberta zmar³a.W tym samym czasie znany muzyk bluesowy Son House przeprowadzi³ siê do Robinsonville, gdzie wspó³pracowa³ z Williem Brownem (w pó¼niejszych latach House opowiada³, ¿e poznany wówczas Johnson by³ ma³ym ch³opcem ¶wietnie graj±cym na harmonijce i fatalnie na gitarze). Nie³ugo po tym zdarzeniu Robert przeprowadzi³ siê do Martinsville, prawdopodobnie w celu znalezienia biologicznego ojca. W miasteczku pracowa³ nad technik± stylu Sona House’a i Ike’a Zimmermana w graniu na gitarze. Po powrocie do Robinsonville okaza³o siê, ¿e… Robert naby³ niesamowity talent do grania na instrumencie!
Z Martinsville powróci³ równie¿ jako ojciec dziecka Vergie Mae Smith i m±¿ Callety Draft.
W wieku dwudziestu dwóch lat przeprowadzi³ siê wraz z ¿on± do Clarksdale, gdzie Calleta zachorowa³a. Johnson wyrzek³ siê jej kosztem robienia kariery muzyka „wêdrownego”.W roku 1936 Johnson zauwa¿ony zosta³ przez ³owcê talentów z Jackson, który zaoferowa³ mu wspó³pracê z Erniem Oertlem. Ten z kolei zaproponowa³ nagrania w studio w San Antonio. By³ to debiut Johnsona, bêd±cy jednocze¶nie jednym z dwóch takich do¶wiadczeñ. Nagra³ wówczas „Come On In My Kitchen”, „Kind Hearted Woman Blues”, „Corss Road Blues” i „I Believe I’ll Dust My Broom”. Pierwsze utwory jakie zaprezentowane zosta³y publiczno¶ci to “Terraplane Blues” – sprzedany w piêciu tysi±cach egzemplarzy - i “Last Fair Deal Gone Down”. W roku 1937 Johnson wyjecha³ do Dallas, gdzie planowa³ nagraæ kolejn± sesjê w Brunswick Record Building.
Niestety uda³o siê wydaæ jedynie sze¶æ z nich. Johnson zmar³ 16 sierpnia 1938 roku w wieku dwudziestu siedmiu lat. Przez parê tygodni spêdza³ czas na wsi, gdzie gra³ w klubie. Legenda mówi, ¿e pewnego wieczoru Johnson flirtowa³ z pewn± mê¿atk± w czasie tañca. Kobieta poda³a mu do picia napój, który podobno zatruty zosta³ wcze¶niej przez jej zazdrosnego mê¿a. Wed³ug innych plotek by³a mê¿atk±, lecz jej m±¿ nie mia³ nic wspólnego z zatruciem Roberta. Butelka whiskey jak± otworzy³ by³a jednak¿e zakropiona strychnin±. Muzyk zachorowa³ pó¼nym wieczorem i mêczy³ siê a¿ do godzin porannych. Przez kolejne trzy dni zmaga³ siê z potwornym bólem, charakterystycznym dla zatrucia strychnin±.
Dorobek muzyczny artysty to dwadzie¶cia dziewiêæ utworów i niekonwencjonalny, znany styl w technice gry na gitarze- u¿ywa³ fla¿oletu i bottleneck. Jego utwory sta³y siê inspiracj± dla Hendrixa, Dylana, Led Zeppelin, Claptona, czy RHCP. W 1980 wprowadzony zosta³ do Blues Hall of Fame, a sze¶æ lat pó¼niej do Rock&Roll Hall of Fame. W roku 2003 znalaz³ siê na pi±tym miejscu listy „100 najlepszych gitarzystów wszechczasów” wg magazynu „Rolling Stone”.
Komentarze