
Sting w 1985 roku, źródło: Wikipedia
Zainteresowanie muzyką wykazywał już jako mały chłopiec. Jako student grał z Phoenix Jazzmen, Last Exit oraz The Newcastle Big Band. W roku 1977 wraz z Stewartem Copelandem i Henrym Padovanim utworzył The Police. Niedługo potem Henry'ego na gitarze zastąpił Andy Summets. Zespół odniósł ogromny sukces komercyjny, sprzedając w wysokich nakładach popularne krążki oraz zdobywając sześć statuetek Grammy. The Police wydał swój ostatni raz w roku 1983. Trzy lata później jego członkowie zjednoczyli się, by nagrać reedycję "Don't Stand So Close To Me". Wznowienie tej działalności nie przetrwało jednak próby czasu i od tej pory Gordon poświęcił się karierze solowej. Po raz pierwszy pojawił się w tej odsłonie w roku 1981, gdy grał dla Amnesty International. Zagrał wówczas "Roxanne", "Message in A Bottle", a także "I Shall Be Released" Boba Dylana. Rok później wydał "Spread A Little Happiness". Cztery lata później na rynku ukazała się "The Dream of the Blue Turtles", do którego inspiracją był album Beatlesów. W roku 1986 wydał koncertowy krążek "Bring on the Night". Już rok potem Sting stał się autorem kolejnej płyty - "Nothing Like The Sun", która wkrótce uzyskała status platynowej zarówno w Anglii, jak i w USA. Istotnym punktem jego życia, który odbił się także echem na jego karierze, była śmierć ojca w roku 1989 roku. Dwa lata potem na rynku ukazała się żałobna płyta "The Soul Cages", pokryta platyną złotem. W roku 1993, tuż po przeprowadzce do Wiltshire, ukazał się "Ten Summoner's Tales", którego reedycję Sting wydał pod koniec tego dziesięciolecia. W roku 1994 platyną w USA i Wielkiej Brytanii oraz złotem w Polsce pokryła się składanka "Fields of Gold".
W roku 2003 muzyk otrzymał nominację do Rock and Roll Hall of Fame wraz z innymi członkami The Police.

Sting, źródło: Wikipedia