Ostatecznie zastąpił w Aerosmith Raya Tabano. Choć zespół miał przed sobą świetlaną przyszłość, a jego albumy stawały się coraz bardziej popularne, to po dziesięciu latach Bradford opuścił grupę, tworząc Whitford/St. Holmes u boku wokalisty Dereka St. Holmesa. Tego samego roku duet wydał debiutancki album. Niedługo potem rozpadł się. Wówczas Whitford poświęcił się koncertowaniu z The Joe Perry Project u boku kolegi z Aerosmith - Joego Perry’ego.
W roku 1984 wspólnie zdecydowali powrócić do grupy. W drugiej połowie tej dekady członkowie zespołu leczyli swoje uzależnienie od narkotyków. Bradford ukończył terapię antyalkoholową i po dzień dzisiejszy pozostaje trzeźwy i skupiony na pracy z Aerosmith.
Artysta był również zaangażowany we współpracę z The Neighborhood i jego liderem Davidem Minehanem. W roku 2009 Bradford przegapił rozpoczęcie trasy koncertowej Aerosmith, wskutek odbycia operacji po wypadku samochodowym. Do zespołu dołączył po miesiącu.
Rok później muzyk zaproszony został do wzięcia udziału w trasie koncertowej The Experience Hendrix, gdzie miał okazję wystąpić u boku Joego Satrianiego, Sacred Steela, Jonny’ego Langa, Erica Johnsona, Kenny’ego Wayne’a Shepherda, Erniego Isley’a, Living Colour, Huberta Sumlina, Chrisa Laytona oraz Billy’ego Coxa.
W roku 2007 wraz z Joem Perrym uplasował się na liście „100 najlepszych gitarzystów wszechczasów”.
Dzięki wieloletniej współpracy z Aerosmith Whitford został doceniony za wkład i poświęcenie dla zespołu. Był autorem tekstów takich utworów jak „Last Child”, „Nobody’s Fault”, „Round and Round”, objął stanowisko gitarzysty prowadzącego w „Sick as A Dog” oraz „You See Me Crying”, czy „Home Tonight”. Kiedy Aerosmith powróciło w wielkim stylu w późnych latach osiemdziesiątych Bradford napisał teksty do „Permanent Vacation” i „Voodoo Medicine Man”, a także zagrał na gitarze prowadzącej w wielu trackach z tamtego czasu.
Brad pojawił się w grze „Guitar Hero: Aerosmith” jako gitarzysta. W roku 2011 pojawił się w odcinku „Hang ‘Em High Desert” „A&Es Storage Wars” u boku Barry’ego Weissa, gdzie wcielił się w rolę muzyka.
„Joe Perry jest samoukiem, a jego gra ma źródło w szczerych emocjach. Podobnie jak Brad’a, jednak jego sposób gry jest bardziej wyuczony.”