Gitara Gibson J-45

zastąpiła swego czasu model J-35. Jednak to jakość i brzmienie czterdziestki piątki uczyniła z niej model kultowy i obiekt pożądania gitarzystów na całym świecie. (więcej)

Gibson Melody Maker

to ulubiony instrument legendarnej gitarzystki rockowej - Joan Jett, artystka doczekała się nawet modelu Melody Maker, który sygnowany jest jej nazwiskiem. (więcej)

Firma ProCo Sound

przedstawiła niedawno reedycję kostki White Face Rat, która jest dokładną kopią efektu produkowanego na przełomie lat 70tych i 80tych. (więcej)

Ostatnia płyta zespołu

Guns'N'Roses pod tytułem Chinese Democracy powstawała w latach 1994 - 2007, a jej premiera z roku na rok była przesuwana. Jeśli wierzyć relacją muzyków, którzy mieli wspierać Axla Rose, było to spowodowane trudnym charakterem frontmana, który nie umiał nawiązać wspólnego języka z innymi członkami projektu. Na płycie zagrać mieli między innymi Slash i Zakk Wylde. Obaj zrezygnowali jednak już po kilku godzinach spędzonych w studiu nagraniowym. Podobno Axl był "nie do wytrzymania". (więcej)

Tagi

  • Foo Fighters
  • Dave Grohl
  • Nirvana
  • Zespół
  • Muzyka
  • Gitarzysta
  • Gibson
  • Nate Mendel
  • Taylor Hawkins
  • Chris Shiflett
  • Pat Smear

Foo Fighters - z cienia legendy

Historia Foo Fighters sięga roku 1990. Dave Grohl dołączył wówczas do Nirvany, gdzie zastąpił Dana Petersa. Wraz z zespołem Grohl wydał „Nevermind”, która po dzień dzisiejszy stanowi jeden z najlepszych albumów w historii, sprzedając się tym samym w 26 milionach egzemplarzy. Wstrząśnięci i nieprzygotowani na tak ogromny sukces i popularność członkowie zespołu popadli w nałogi alkoholowe, narkotykowe, a także skłonności sadomasochistyczne. Nirvana przeżyła rozpad, a Dave Grohl nagrał pod pseudonimem Late! Samodzielny „Pocketwatch”, gdzie pełnił rolę multiinstrumentalisty. Tak, choć zupełnie niewinnie, narodziło się Foo Fighters. W roku 1993 wraz z Nirvaną Grohl nagrał „In Utero”, wkrótce wskutek śmierci Kurta Cobaina Dave zdecydował się na założenie własnej grupy.

„Nie chciałem spędzić całego życia na patrzeniu w lusterko wsteczne i rozmyślaniu, co mogło się wydarzyć, albo co powinno się wydarzyć, albo jak tragicznie skończyły się losy zespołu. Zawsze uważałem się za optymistę.”

W roku 1994 Dave wystąpił w studiu Roberta Langa, gdzie z Barrettem Jonesem nagrał serię utworów, na których grał na wszystkich instrumentach i pełnił rolę głównego wokalisty. Wkrótce przy współpracy z Garym Gershem zmiksował dema utworów w Capital Records. Piosenki te posłużyły mu do wydania debiutanckiej płyty Foo Fighters.

Wkrótce Foo Fighters zaczęło stawać się zespołem. Choć początkowym kandydatem był Krist Novoselic, to z obawy przed postrzeganiem duetu jako odbudowy Nirvany Novoselic nie stał się członkiem zespołu. Na miejsce basisty zatrudniony został Nate Mendela. Wkrótce do grupy dołączył również William Goldsmith i Pat Smar. Wiosną 1995 roku Foo Fighters w pełnym składzie zagrali pierwszy koncert. Latem tego samego roku grupa nagrała singiel „This is A Call” oraz album „Foo Fighters”. Tuż po premierze nastąpiła kilkumiesięczna trasa koncertowa.

Zespół nie odpoczywał długo – już wiosną 1996 roku rozpoczął pracę nad nowym krążkiem. Z grupy odszedł w tym czasie Goldsmith. „The Colour ang The Shape” ukazał się na półkach sklepów muzycznych 20 maja 1997. Wkrótce do grupy doszedł Taylor Hawkins, a na miejsce Pata Smeara – Franza Stahla. Ten ostatni opuścił Foo Fighters w trakcie nagrywania trzeciego albumu – „There is Nothing Left To Lose”. Na miejsce nowego gitarzysty zespół przyjął Chrisa Shifletta.


W roku 2004 George W. Bush wykorzystał utwór „Times Like These” w celach promowania swojej kampanii wyborczej. Oburzony tym zachowaniem Grohl zdecydował się na poparcie Johna Kerryego, pojawiając się wraz z zespołem na spotkaniach kandydata.

W roku 2005 do sklepów muzycznych trafił pierwszy dwupłytowy album „In Your Honor”, będący uhonorowaniem dziesięciolecia zespołu. Pierwsza część krążka to utwory rockowe, druga zaś – akustyczne ścieżki. Na tej drugiej znaleźć można „Friend Of Friend”, której korzenie sięgają roku 1990. Grohl napisał utwór zaprzyjaźniając się z z Cobainem i Novoselicem. 11 czerwca 2005 roku zespół wystąpił w programie „24 Hours of Foo” MTV2, w którym przez całą dobę członkowie grupy emitowali swoje teledyski oraz koncerty.


W czerwcu 2006 roku grupa wystąpiła w Hyde Parku w Londynie u boku Juliette and The Licks, Angels & Airwaves, Queens of The Stone Age, Briana Maya, Rogera Taylora i Queen. Latem tego samego roku zespół zorganizował tournee akustyczne, podczas którego połączył się z Patem Smearem, Petrem Hadenem i Ramim Jaffie.

Jesienią 2006 roku Foo Fighters wydało pierwszy album koncertowy „Skin And Bones”, a także płytę DVD.

„Echoes Silence Patience & Grace” zespół wydał 25 września 2007 roku. Promujący ją singiel „The Pretender” światło dzienne ujrzał już pod koniec sierpnia.


„Greates Hits” z roku 2009 zgromadziło najlepsze utwory zespołu. Dzień po premierze krążka Dave Grohl ogłosił, ze Foo Fighters zawiesza działalność, a wydana płyta jest podsumowaniem pewnego etapu w ich życiu i karierze. Dodał również, że nie wie, co nastąpi po przerwie, a także ile takowa miałaby trwać.

Siódmy album FF powstawał w garażu Dave’a. „Wasting Light” wydany został w sierpniu 2011 roku, poprzedzający go singiel usłyszeć można było już w lutym. Krążek zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów Billboard 200.

Komentarze

Sara P.
2012-08-25 12:37:15

Foo Fighters to dla mnie symbol muzycznego sukcesu. Co najlepsze Grohl skutecznie uwolnił się od legendy Nirvany i po prostu robi swoje, nie odcina kuponów i zbudował jeden z najważniejszych rockowych zespołów... praktycznie od zera!