Historia Foo Fighters sięga roku 1990. Dave Grohl dołączył wówczas do Nirvany, gdzie zastąpił Dana Petersa. Wraz z zespołem Grohl wydał „Nevermind”, która po dzień dzisiejszy stanowi jeden z najlepszych albumów w historii, sprzedając się tym samym w 26 milionach egzemplarzy. Wstrząśnięci i nieprzygotowani na tak ogromny sukces i popularność członkowie zespołu popadli w nałogi alkoholowe, narkotykowe, a także skłonności sadomasochistyczne. Nirvana przeżyła rozpad, a Dave Grohl nagrał pod pseudonimem Late! Samodzielny „Pocketwatch”, gdzie pełnił rolę multiinstrumentalisty. Tak, choć zupełnie niewinnie, narodziło się Foo Fighters. W roku 1993 wraz z Nirvaną Grohl nagrał „In Utero”, wkrótce wskutek śmierci Kurta Cobaina Dave zdecydował się na założenie własnej grupy.

„Nie chciałem spędzić całego życia na patrzeniu w lusterko wsteczne i rozmyślaniu, co mogło się wydarzyć, albo co powinno się wydarzyć, albo jak tragicznie skończyły się losy zespołu. Zawsze uważałem się za optymistę.”

W roku 1994 Dave wystąpił w studiu Roberta Langa, gdzie z Barrettem Jonesem nagrał serię utworów, na których grał na wszystkich instrumentach i pełnił rolę głównego wokalisty. Wkrótce przy współpracy z Garym Gershem zmiksował dema utworów w Capital Records. Piosenki te posłużyły mu do wydania debiutanckiej płyty Foo Fighters.

Wkrótce Foo Fighters zaczęło stawać się zespołem. Choć początkowym kandydatem był Krist Novoselic, to z obawy przed postrzeganiem duetu jako odbudowy Nirvany Novoselic nie stał się członkiem zespołu. Na miejsce basisty zatrudniony został Nate Mendela. Wkrótce do grupy dołączył również William Goldsmith i Pat Smar. Wiosną 1995 roku Foo Fighters w pełnym składzie zagrali pierwszy koncert. Latem tego samego roku grupa nagrała singiel „This is A Call” oraz album „Foo Fighters”. Tuż po premierze nastąpiła kilkumiesięczna trasa koncertowa.

Zespół nie odpoczywał długo – już wiosną 1996 roku rozpoczął pracę nad nowym krążkiem. Z grupy odszedł w tym czasie Goldsmith. „The Colour ang The Shape” ukazał się na półkach sklepów muzycznych 20 maja 1997. Wkrótce do grupy doszedł Taylor Hawkins, a na miejsce Pata Smeara – Franza Stahla. Ten ostatni opuścił Foo Fighters w trakcie nagrywania trzeciego albumu – „There is Nothing Left To Lose”. Na miejsce nowego gitarzysty zespół przyjął Chrisa Shifletta.


W roku 2004 George W. Bush wykorzystał utwór „Times Like These” w celach promowania swojej kampanii wyborczej. Oburzony tym zachowaniem Grohl zdecydował się na poparcie Johna Kerryego, pojawiając się wraz z zespołem na spotkaniach kandydata.

W roku 2005 do sklepów muzycznych trafił pierwszy dwupłytowy album „In Your Honor”, będący uhonorowaniem dziesięciolecia zespołu. Pierwsza część krążka to utwory rockowe, druga zaś – akustyczne ścieżki. Na tej drugiej znaleźć można „Friend Of Friend”, której korzenie sięgają roku 1990. Grohl napisał utwór zaprzyjaźniając się z z Cobainem i Novoselicem. 11 czerwca 2005 roku zespół wystąpił w programie „24 Hours of Foo” MTV2, w którym przez całą dobę członkowie grupy emitowali swoje teledyski oraz koncerty.


W czerwcu 2006 roku grupa wystąpiła w Hyde Parku w Londynie u boku Juliette and The Licks, Angels & Airwaves, Queens of The Stone Age, Briana Maya, Rogera Taylora i Queen. Latem tego samego roku zespół zorganizował tournee akustyczne, podczas którego połączył się z Patem Smearem, Petrem Hadenem i Ramim Jaffie.

Jesienią 2006 roku Foo Fighters wydało pierwszy album koncertowy „Skin And Bones”, a także płytę DVD.

„Echoes Silence Patience & Grace” zespół wydał 25 września 2007 roku. Promujący ją singiel „The Pretender” światło dzienne ujrzał już pod koniec sierpnia.


„Greates Hits” z roku 2009 zgromadziło najlepsze utwory zespołu. Dzień po premierze krążka Dave Grohl ogłosił, ze Foo Fighters zawiesza działalność, a wydana płyta jest podsumowaniem pewnego etapu w ich życiu i karierze. Dodał również, że nie wie, co nastąpi po przerwie, a także ile takowa miałaby trwać.

Siódmy album FF powstawał w garażu Dave’a. „Wasting Light” wydany został w sierpniu 2011 roku, poprzedzający go singiel usłyszeć można było już w lutym. Krążek zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów Billboard 200.