W dzisiejszym artykule przyjrzymy się dokładnie akcentowaniu – jego znaczeniu, rodzajom i sposobom otrzymania. A więc czym jest to zjawisko? Zarówno w mowie, jak i w muzyce akcent to silne podkreślenie dźwięku lub współbrzmienia.
W przypadku jazzu akcentowanie dźwięków występuje pod wieloma postaciami. Ze względu na sposób wyróżnienia brzmień powstał akcent dynamiczny, agogiczny, brzmieniowy i intonacyjny. Ze względu na rozmieszczenie brzmień w czasie wyróżniamy zaś akcenty metryczne, regularne i nieregularne. Teraz, gdy zebraliśmy wszystkie rodzaje akcentów, przyszedł czas na zapoznanie się z poszczególnymi z nich.

Pierwszy z akcentów, jaki wyodrębniamy ze względu na sposób wyróżnienia dźwięków jest akcent dynamiczny. Dotyczy on większej siły brzmienia i stanowi przy tym najczęściej używany akcent w muzyce. Sposób w jaki otrzymać go można na gitarze jest prosty – wystarczy silnym ruchem wykonać uderzenie kostki o strunę.

Kolejnym z akcentów tej grupy jest akcent agogiczny, polegający na wyróżnieniu dźwięku przez przesunięcie jego wartości czasowej lub jej przedłużenie. Zazwyczaj odbywa się to kosztem dźwięku następującego tuż po nim. Warto pamiętać, że zarówno przesunięcie jak i przedłużenie czasu powinno być stosunkowo niewielkie. W przeciwieństwie do akcentu dynamicznego agogiczny jest delikatniejszy i wywołuje wiele ciekawych emocji u słuchacza – zmusza go do zadumy i trwania w spokoju podczas całego utworu, granego przez gitarzystę. A ten musi być wyjątkowo skoncentrowany i uzdolniony, co jest rzecz jasna owocem długiej pracy i efektywnej nauki. W innym wypadku akcent agogiczny wyjdzie nierówny i nieczysty. Podobny efekt uzyskać możemy, gdy zaburzymy równe tempo dźwięku. Warto więc zadbać o dyscyplinę w przypadku rytmiki akcentu agonicznego, gdyż bez tego przyjemny dla ucha będzie tylko przez krótki moment w utworze, stanowiący kontrast dla płynnych brzmień.

Dźwięk wyróżnić można również poprzez zmianę barwy jego tonu. Wówczas akcent, jakim się posługujemy nazywamy brzmieniowym. A ten oferuje muzykowi szeroką gamę technik, jakie urozmaicą dźwięki jego utworu. Należy jednak pamiętać o zachowaniu umiaru. Często bowiem gitarzyści popadają ze skrajności w skrajność, zapominając o wielu technikach lub wykorzystując inne w nadmiarze. Musimy więc zdawać sobie sprawę z tego, że wszelkiego rodzaju ornamenty, stworzone dla naszych brzmień mają stanowić efektowny dodatek, nie będąc nim niesmacznie przepełniony. Akcent brzmieniowy wykonać można poprzez technikę gry oraz urządzenia elektroniczne. W przypadku techniki wykonywać można rejestry głosowe, wszelkiego rodzaju ustawienia kostki, uderzenia oraz tłumienie dźwięków. Popularny jest również Wah-wah - poprzez szybkie ruchy pedałem zmieniamy barwę tonu naszego dźwięku.

Przed nami akcent intonacyjny, zwany również melodycznym. Sposobem jego wyróżnienia dźwięku jest niewielka zmiana jego wysokości poprzez wszelkiego rodzaju ugięcia dźwięku – jego podwyższania i obniżania. Moment, w którym należy go użyć zależy w pełni od intuicji gitarzysty. Nie zawsze bowiem zastosowanie akcentu intonacyjnego wpłynie poprawnie na nasz utwór. Wykazać się tu więc trzeba nie tylko sprawnością techniczną, ale i dobrym smakiem i przede wszystkim wiedzą o jazzie. Chcąc podnieść dźwięk należy podciągnąć strunę palcem lewej ręki, co nazywamy techniką bluesową. W przypadku jego obniżenia potrzeba skrócić strunę o pozycję niżej, podciągając ją do oczekiwanej wysokości. Jest to czysto manualny zabieg, jednak w celu zapewnienia sobie komfortu i szybkości wykonania akcentu melodycznego należy użyć wibratora mechanicznego. Podsumowując – akcent intonacyjny świadczy o umiejętności, zaawansowaniu i muzycznej kulturze gitarzysty. Często bowiem wysokie ambicje muzyka doprowadzić mogą do minięcia się utworu z płynnym i czystym brzmieniem.

Akcent metryczny zaliczamy do akcentu naturalnego albowiem wynika on z natury rytmu. W tym przypadku akcentowane są nuty, rozpoczynające schematy metryczne zebrane w takcie. Europejscy muzycy przypodobali sobie ten rodzaj ze względu na uwielbienie do typowo marszowych akcentów na „raz” i „trzy”.

Istotnym krokiem w nauce każdego akcentowania jest opanowanie umiejętności robienia tego w oparciu o dźwięki umieszczone w różnych miejscach taktu. Sposób, w jaki możemy nauczyć się takiego rozwiązania może być pochód melodyczny, grany przy zastosowaniu różnej artykulacji.